یادت می آید برایت نوشتم که هر کس به اندازه ی صفای روح خود به من نزدیک میشود من هیچ کس را از خود طرد نمی کنم این نقطه های کثیف روح است که انسان را باطل میکند... و تو باز هم بعد از بارها عذر خواهی ظاهری دروغ گفتی.. برای بار آخر از تو می خواهم: فراموشم کن!
خیلی زیبا بود دوست عزیز
باطل ... چه لغت مبسوطی :) ... حیف انسانم و میدانم ...
یعنی چی؟
می تونم بپرسم اون خانوم از متنت چی فهمیدن که براشون انقدر جالب بوده؟