ما در ره عشق نقض پیمان نکنیم
گر جان طلبد دریغ از جان نکنیم
دنیا اگر از یزید لبریز شود
ما پشت به سالار شهیدان نکنیم...*



و الله ما رایت مکثورا قط قد قتل ولده و اهل بیته
اربط جاشا منه ، و ان الرجال لتشد علیه فیشد
علیها بسیفته فتنکشف عنه انکشاف
المعزی اذا شد فیه الذئب
و لقد کان یحمل فیهم و قد تکلمو ثلاثین الفا
فینهزمون بین یدیه کانهم الجراد المنتشر
ثم یرجع الی الی مرکزه و هو یقول :

« لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»

راوی می گوید :

هرگز فردی را در محاصره ی دشمن در جنگ ندیدم
که با آنکه فرزندان و اهل بیتش را کشته اند مانند حسین (ع)
محکم و استوار بجنگد !
و هرگاه سربازان به وی هجوم می آوردند او نیز به سمت
آنان یورش می برد
و آنان مانند گله ای گرگ زده می شدند!
در هنگام جنگ با آنکه سی هزار تن بیشتر بودند
مانند ملخ از حسین (ع) می گریختند
سپس امام به وسط لشکر  دشمن بازمیگشت
و می فرمود :

« لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»

پ.ن : درد دل زیاد است
چه کنم محرم است و از خود گفتن حرام!
---
قصدم از نوشتن اینها استناد به موثق ترین سند حادثه ی کربلا
یعنی لهوف نوشته ی ابن طاووس است.
 بد نیست حرف های خرافی و غلط را از دل حوادث
بیرون بیاوریم و بیشتر تعمق کنیم...
آیت الله امجد می گفتند :
بهترین روضه برای ابا عبدالله (ع) ذکر دقیق حادثه ی کربلاست...

اما هیچ وقت مقتل را تا اینجا بیشتر نمی خواند
می گفت :دلم طاقتش را ندارد!!!

* این شعر بسیار زیبا را از وحید برای اولین بار شنیدم
یادم می آید می گفت که دکتر سهراب پور برایشان خوانده است...