گر خاک رهت شوم مزن بر من بانگ
حیف است که آواز تو بر خاک افتد ..




پ.ن : وقتی امام رئوف مان را مسموم کردند
روی بال فرشتگان آمدی
و زمین را به چشم بر هم زدنی
سپری کردی که کنار پدر
نوحه ی آخرین را بخوانی..

پدر وقتی آخرین حج را می گذاشت
و به سمت غربت می رفت
دلت گرفته بود
و تو میدانستی
که دیگر چهره ی نورانی پدر
چشمت را نوازش نمی دهد ..
..
در آن لحظات آخر
امام جواد (روحی له الفداء) به همراه پدر
تنها بودند..
و برای دل هم روضه خواندند..
اما نه برای غربت خویش..
راوی می گوید که صدای گریه و اشک
فضا را پر کرده بود..
و سخن از
مصیبت مادر بود
و مزاری بی نشان
و روسری به غارت رفته ی روز عاشورا..