و احسن کما احسن الله الیک...!

باغبان چون غنچه ی نرگس مرا در خواب چید...!

 کنار حوض بلورین خم می شوم
و تصویر تو
ماهی گریز می شود!

به من گوش کن!
جای من روی نیمکت ها نیست
من در خطوط مقدم عشق می گنجم!
آنجا که رسولان الوالعزم
دچار ترید می شوند!!!

~ بگذار موریانه تمام خاطرات را مرور کند
مگر نشنیده ای؟
موریانه همه چیز را می خورد الا غم صاحب خانه را!

***

۱. اگر دل داشتم ، می بردی از من ...!

۲. و ابتغ فیما آتاک الله الدار الآخرة
و لاتنس نصیبک من الدنیا
و احسن کما احسن الله الیک...!

۳. صبح با صدای وحید از خواب بلند شدم...
اینقدر واضح بود که فکر کردم مبایلم را جواب می دهم!
درست مثل همان صبحی که
تمام اتاق صدای ربنای شجریان می آمد
...
از نگرانی به حمید زنگ زدم.
الا بذکر الله تطمئن القلوب!

۴.بزرگترین آرزوی من اینه که
خدا توفیق بده که در راه خودش
تمام زندگیم رو صرف کنم.
که نه تنها آخرت که تمام لذت دنیا
رو هم به این میدونم...

فقط خداست که دوستاش رو تنها نمی ذاره!

En l'honneur de mon cher ami

منو اینهمه خوشبختی محاله!!!!

بالاخره نوروز های آجیلی هم حس و حال خودش را دارد!
~
از اون عکس هایی که جا نبود و من همیشه روی دسته ی
مبل می نشستم.
یا همون روزهایی که مدام منتظر بودیم که کی «خونه تکونی»
شروع میشه که حتی با یه پارچه خیس کردن هم
در این فریضه! شرکت کنیم!
بعضی وقت ها رنگ می گرفتیم دیوارها رو رنگ کنیم
و نمی دانم چه خاصیتی بود که بوی رنگ را فقط اول سال
دوست داشتم.
پنجم ابتدایی که بودم . خیلی دلم شور میزد که اول راهنمایی
چقدر سخت است؟!
نوروزش را همه اش دلهره داشتم که نکنه حمید و وحید برن
یه مدرسه که منو راه ندن!
آخر بر عکس تمام بچه های این زمونه . من معدل دبستانم
به زور هجده بود .

پیک نوروزی رو سه تایی می نشستیم تا ۲۹ ام تمام می کردیم.
گاهی شب ها تا سه و چهار. که عید را حسابی کیف کنیم!
شادی دید و بازدید ها همین بود که کلوچه های هر خانه را
یکی یکبار و گاهی چندبار امتحان کنیم.

یادش به خیر یک روز چندم عید بود که در میون خوشی ها
یهو یادم افتاد که جدول ضرب یادم رفته است! (۹ هشت تا!)
( من سوم دبستان  رکورد دار جدول ضرب در کلاس بودم!)
آی خدا .. آرزو میکردم مهمونی زود تموم بشه!

شمع با سین شروع نمیشد اما همیشه بود..
دلیل داشت احتمالا!

~
امسال هم مثل پارسال - نمک دان ها- زخم نوروزی ام را
تبریک نگفتند!