من برای درد خود نامی انتخاب کرده و آن را سگ می نامم.
درد من به اندازه ی هر سگی
وفادار،مزاحم،بی شرم،سرگرم کننده و باهوش است.
من می توانم این درد را صدا کنم ...
                                                                     -فردریش نیچه-

بعدها می فهمید!
یعنی یکی یکی می آیید
بالای مزار ماه می نشینید
و آهسته می گویید:
این شعر ساده از  تو نبود
آسمان یادت داد!

گاهی باید از شدت سادگی به ستاره رسید..
                                                                                   -سید علی صالحی-

                           
    

شیعه یعنی یک بیابان بی کسی...

به خدا من خسته ام
خیلی دلم می خواهد از اینجا،
به جانب آن رهایی آرام بی دردسر برگردم
آیا تو قول می دهی
دوباره من از شوق سادگی..اشتباه نکنم؟!
                                                                             --سید علی صالحی--

من هیچ وقت نتوانستم آرزویی داشته باشم...
واقعا از خدا هیچ چیز برای خود نمی خواهم...

من به مرگم راضی ام
اما نمی آید اجل!
بخت بد بین!
از اجل هم ناز می باید کشید!