فاستقم کما امرت !



هنوز یاد تو مرا چه بی قرار می کند..

پ.ن : رنج می کشم و مدام زخم می خورم
و دردهایم به روز می شوند..
سر کلاس نشسته ام و از همیشه ساکت تر م..
با وجود بغضی که گلویم را گرفته است
دلخوشی نحیفی از درونم می روید که
انگار داری نگاهم می کنی..
و دلم می خواهد چیزی باشم لایق نگاهت.
و دریغ
که خدعتنی الدنیا بغرورها و
نفسی بجنایتها..

پ.ن : ای که مرا خوانده ای..راه نشانم بده..

چهل سال ..
حاشیه رفتم از تبارم.
و دست هایم
دور گردن دریا حلقه نشد..


-از شرابه های روسری مادرم-

سید حسن حسینی

و بشر الصابرین
الذین اذا اصابتهم مصیبة
قالوا :

انا لله و انا الیه راجعون ..



در غربت مرگ بیم تنهایی نیست

یاران عزیز آن طرف بیش ترند..

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه ی غیبم دوا کنند..



پ.ن : الهی ما انا باول من عصاک فتبت علیه..

مناجات التائبین

ای که یک گوشه ی چشمت دل عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد..



...