دوباره با سلام تو‌ ، تازه ی تازه میشوم....

شـهر رمضان الذی...

والیلی وای لیلی لیلی والیلی
واویلی یا واعویلی ویلی واویلی...

روزم شب از محالی خوابی خیالی
از موی او نال و نالان مویی و نالی
نعل سمندش از خاک بر شده تا افلاک
در غم او رشک مجنونم من و دل حالی

جانا!
بدرالدجایی...دام دلهایی..
از رشک تو
زهره گویان: رو چه آرایی؟؟
از رخ خوبت هیهات، مه به فلک شه مات!
مانده چو گو ، سر به چوگان، من سودایی...

جامم پر از دنانی راحی ریحانی
ای لاله رو داغ جانان داغ جانانی
شور نشاطش در چنگ
شعلع ی آتش رنگ
از تَف او آتش افشان شد دم انسانی...

پ.ن:
دجا یعنی تاریکی و ظلمت. 
دنان یعنی خرامان.
راح به معنای شادمانی و گاهی مستی و شراب است