الدهر فی ساعة و الارض فی الدار...

پ.ن‌ :
زین دو هزاران من وما، ای عجبا من چه منم
گوش بنه عربده را، دست منه بر دهنم
چونکه من از دست شدم، در ره من شیشه منه
ور بنهی پا بنهم، هر چه بیابم شکنم...*

* وای که این مولوی گاهی چه می کنه!