نمی خواستم بمانم و بی امید هیچ دیدار دوباره ای
خانه ی خالی را تماشا کنم و دوباره...
اما به خدا قول داده ام اگر می روم برای رضای او باشد
و اگر می مانم هم...
اما تمام دلم محکم است به :
ان تنصرالله ینصرکم!
هر چند می دانم کوچکتر از آنم که در چشم آیم
اما لطف خدا به قطره های کم ارزش هم دریا دریا می رسد...
الحمدلله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لولا ان هدانا الله...
چرا این لحظه های آخر همه ی جمله ها رنگ بغض می گیرند؟
حتی تو که هرگز ندیده بودم در سخت ترین روزها هم کم طاقت بشوی...
انت الجواد و انا الضال
و هل یرحم ...