این همه زخم نهان هست و مجال آه نیست...



پ.ن : هر چه زنی بزن ، مزن طعنه به روزگار من ....

نظرات 6 + ارسال نظر
همون که همیشه می آد...در سکوت سه‌شنبه 6 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 09:29 ب.ظ

سلام...یه دفعه احساس کردم چقدر دلم برای دل آرام تنگ شده....با دیدن این عکس همه دلتنگیم رفع شد....خدا را شکر که دل آرام هنوز هم دل آرامه...

ali چهارشنبه 7 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 01:40 ق.ظ

salam mohamad joon, haji ahangi ke gozashti vaghean aaalieeee

Pardona چهارشنبه 7 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 09:36 ق.ظ

بسیار زیباست.آخر عرفان.تشکر

روح الله ازاد چهارشنبه 7 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 11:38 ب.ظ http://www.hossienazad.blogfa.com

دوست عزیز سلام [گل]
نوشته های ارزشمندی داری هر چند که ما---------------
به وب من هم سری بزن خوشحال میشم
فعلا یا حق

نیما جمعه 9 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 04:29 ق.ظ

سلام. منم که همیشه میام با سر و صدا :دی
چطوری؟ چی کار کنم من از دست این سجاد؟ وای خدا!!!!!!
همه ی درساشو بیست می گیره عین اول دبستان!

Bdel دوشنبه 12 آذر‌ماه سال 1386 ساعت 11:51 ق.ظ

هوالله.
تصویر، فراتر از یک تصویر ِ گویا بود...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد