محتاج قصه نیست، ..

خزان بنشست و گل با بادها رفت

بهار از خاطر شمشادها رفت

تو گویی گل، نه رویید و نه پژمرد

چه آسان می توان از یادها رفت...

پ.ن: انگار برای هرکس که نامه ی تندی می نویسم
مهربان میشود!

پ.ن:خطر!
 به روزهای جوانی یک گلادیاتور پیر نزدیک میشوید..

پ.ن:چقدر گیج و نفهمم..البته کسی از من توقعی ندارد!!

دوباره با سلام تو‌ ، تازه ی تازه میشوم....

شـهر رمضان الذی...

والیلی وای لیلی لیلی والیلی
واویلی یا واعویلی ویلی واویلی...

روزم شب از محالی خوابی خیالی
از موی او نال و نالان مویی و نالی
نعل سمندش از خاک بر شده تا افلاک
در غم او رشک مجنونم من و دل حالی

جانا!
بدرالدجایی...دام دلهایی..
از رشک تو
زهره گویان: رو چه آرایی؟؟
از رخ خوبت هیهات، مه به فلک شه مات!
مانده چو گو ، سر به چوگان، من سودایی...

جامم پر از دنانی راحی ریحانی
ای لاله رو داغ جانان داغ جانانی
شور نشاطش در چنگ
شعلع ی آتش رنگ
از تَف او آتش افشان شد دم انسانی...

پ.ن:
دجا یعنی تاریکی و ظلمت. 
دنان یعنی خرامان.
راح به معنای شادمانی و گاهی مستی و شراب است

و باز هم..
چقدر دلم برایت تنگ میشود...

تو ستاره ی غریبی
تو شکوه باور من..
شب عاشقیست یارا
بنشین
برابر من...
                                           dal letto al muro un passo all'altro casca
                                                 viene la primavera in vecchi in nuovi
                                                             debiti averi a venderti dolori
                                                  già venduti poi va e questo basta
 پ.ن:
جوانی بگذرد..تو قدرش ندانی....

آن شب ستاره ای خُرد
از فرط خستگی مُرد!

پ.ن: وظیفه دارم نگذارم دوستانم
 در همهمه ی این همه خستگی غرق شوند..
باور کن گاهی خودم را فراموش میکنم..
نمی توانم نگران ببینمشان...
می دانم برای آنها هم روزی، تنها یک خاطره ی
متوسط خواهم بود.

پ.ن: کانال ۲-زود!