قد افلح من زکیها...
و
قد خاب من دسها
...
امیرالمونین علی (ع) می گوید :
من وثق بماء لم یظمأ
یعنی :
آنکس که به وجود آب یقین دارد
تشنه نمی ماند !
پ.ن :دلم یکی از جمله های نوشته شده با عشوه ی
پشت کامیون ها را می خواهد...مثلا یه چیزی توی این مایه ها که :
از این بیهوده چرخیدن چه حاصل؟
پیاده می شوم ،
دنیا ، نگهدار!
پ.ن : یکی که همیشه در طول مدت آشنایی از من دل ناصاف! داشت
دیروز زنگ زده بود به اتاقم!
نمی دانم شماره و اینها را از کجا آورده بود ( علما می دانند که من شماره ی
خودم را نمی دانم!) - به هرصورت حساب ما جداست، می دانید که!
کلی تعارف و اینها و بعد گفت : خوش میگذره بدون ما؟!!
بهش گفتم :
بی همگان به سر شود...
شما که جای خود دارین!!!
پ.ن : یه آهنگی هست که خیلی دوست دارم
همونی که میگه :
تو بخوان شب همه شب برایم ای مرغ سحر
که دل خسته ی من درآمد از سینه به در
تو سبکبالی و من اسیر بشکسته پرم
تو پر از شوری و من
ز عالمی خسته ام...
«با همه ی بی سر و سامانی ام
باز به دنبال پریشانی ام
طاقت فرسودگی ام هیچ نیست
در پی ویران شدنی آنی ام
دلخوش گرمای کسی نیستم
آمده ام تا تو بسوزانی ام !
آمده ام با عطش سالها
تا تو کمی عشق ، بنوشانی ام
ماهی برگشته ز دریا شدم
تا تو بگیری و بمیرانی ام !
خوبترین حادثه ! می دانمت
خوبترین حادثه ! می دانی ام
حرف بزن ! ابر مرا باز کن
دیر زمانی است که بارانی ام !
حرف بزن ، حرف بزن سالهاست
تشنه ی یک صحبت طولانی ام...
محمد علی بهمنی ...
