هر کسی را هوسی در سر و کاری در پیش
من بیکار(!) گرفتار هوای دل خویش
این تویی با من و غوغای رقیبان از پس
وین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش!
عاشقان را نتوان گفت که بازآی از مهر
کافران را نتوان گفت که برگرد از کیش
ای که گفتی به هوا دل منه و مهر مبند!
من چنینم تو برو مصلحت خویش اندیش!
پ.ن :
وقتی در این روزهای شلوغ
و فرصت بسیار کم
به سختی آب دهانت را قورت می دهی!
خیلی زور دارد که به خاطر ۲۰ دقیقه اتلاف وقت...
ما اصولا یک ایرادی داریم.
وقتی به یکی صادقانه و خالصانه می گویی:
آقا!
این رفتارت اشتباه است...
احتمالا برمیگردد و می گوید:
پس یعنی تو همه ی رفتارهایت درست است!!
ساختار=اصول اولیه!!!
رنجور، اما صمیمی ، دلخسته، اماشکیبا...
پ.ن : احتمالا این نماز جماعتی که استقلالی ها
خوانده اند - نماز میت پرسپولیس- بوده است...
چون نماز میت هم وضو نمی خواد و هم میشه جماعت خوند.
و گرنه نماز مستحبی که...
اما من
دل به شما سپرده ام
به آفتابی که از خاکتان بر گرفت!
و به صولت صدایی صاف
که پیشانی شما را در جبهه ها
طواف کرد.
دل به شما سپرده ام
و به غزلی ازلی
که به جانتان جلای جاودانه اعطا کرد.
دریا
کرانه تا کرانه
میزبان شماست
و آسمان
خونبهای لبخندی
که مرگ از لبانتان چید!
-سید حسن حسینی-
پ.ن : و چه به جاست این آوای سید که :
تبرّی می جوییم
از سنگ جاهلی
که نرخ مروارید محمدی را شکست!
و از پولادی
که در کوفه
برج آفتاب را به دو شق کرد!
و در عاشورا
بوسه گاه نبی را
درنوردید...
پ.ن : و چه دل انگیز است این نوای مناجات آسمانیان و آفتاب و زمین...
تاب بنفشه میدهد طره مشک سای تو
پرده غنچه میدرد خنده دلگشای تو
ای گل خوش نسیم من بلبل خویش را مسوز
کز سر صدق میکند شب همه شب دعای تو
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی میکشم از برای تو
دولت عشق بین که چون از سر فقر و افتخار
گوشه تاج سلطنت میشکند گدای تو
خرقه زهد و جام می گر چه نه درخور همند
این همه نقش میزنم از جهت رضای تو
شور شراب عشق تو آن نفسم رود ز سر
کاین سر پرهوس شود خاک در سرای تو...
پ.ن : در پناه حق!
بسم الله الرحمن الرحیم
کهیعص . ذکر رحمة ربک عبده زکریا
اذ نادی ربه نداء خفیا
قال رب انی وهن العظم منی واشتعل الراس شیبا
ولم اکن بدعائک رب شقیا
وانی خفت الموالی من ورائی وکانت امراتی عاقرا
فهب لی من لدنک ولیا
یرثنی ویرث من آل یعقوب واجعله رب رضیا
یا زکریا انا نبشرک بغلام
اسمه یحیی لم نجعل له من قبل سمیا...
پ.ن: به نظر من معرکه بود.
-یک تکه نان- را می گویم.
یا رفیق من لا رفیق له!
چیزی بیش از یک شروع تاریخی!
فیلم با یک قطعه ی دل انگیز از آیات سوره ی مریم
تمام میشود...
این دوست باصفای ما باعث می شود
تمام اطرفیانمان در سینما مبهوت صدای گریه ی او شوند.
و ما نیز...
پ.ن: راستی اسمش صدرا بود!
همین دوستم را می گویم
می گفت در بخش صادرات سنگ فعالیت می کند.
بعدا فهمیدم که در سازمان دفاع از حقوق ملت فلسطین
عضویت دارد!!*
-امشب توفیق دیدار خصوصی با شهدای گمنام دانشگاه حاصل شد...
وقتی طنین تنهایی این قطعه از دعای کمیل
که- اللهم واسالک سوال من اشتدت
فاقته و انزل بک عند الشدائد حاجته
وعظم فیما عندک رغبته ...
با نوای این دل همراه شد ،
دیگر طاقتی نمانده بود...غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا!
*یاد این جمله حاج آقا امجد افتادم که :
برادرم!
تظاهرات را بی خیال . صمیمیت رو بچسب!
... باید آدمها را از نو بشناسیم...نه از تظاهراتشان!